Sevgili Evlatlarım; Beni bıraktığınız yerdeyim. Bana kendimi fazlalık, bir ayak bağı gibi hissettirdiğiniz o günden beri, ben de karar verdim, ölene dek yanınıza gelmeyeceğim! Ama bilin diye sakladığım şeyler var şu acılı yüreğimde.. Babanızın öldüğü o gün, meğerse ben de yaşarken ölecekmişim de haberim yokmuş! Güya ben duyup da üzülmeyeyim diye hepiniz gizli gizli odalarda konuşup durdunuz. Beni aranızda bölüşmeye daha doğrusu birbirinizin üzerine atmaya çalıştığınızı anlaşamayınca bağrış bağrış yükselen seslerinizden anladım ! Gözüm gibi baktığım, gece gündüz nedir bilmediğim, ömrümü verdiğim, uğurlarına her türlü cefaya seve seve katlandığım, yeter ki onlar mutlu olsun diye uğraştığım evlatlarım için meğerse ben; bir yük bir külfetmişim. Benim yüzümden tüm kardeşler birbirinizi kötü olmakla, haksız olmakla, bana bakmamak için bahane uydurmakla suçladınız ya hani; ben bu lafları duyduktan sonra hepiniz benim için aynı oldunuz! DEVAMI DİĞER SAYFADA